ਇਹ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ਇਕ ਬੀਬੀ ਨੇ ਖੁਦ ਕਿਸੇ ਗੁਰਸਿੱਖ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਸੀ ਜੋ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਇਹ ਬੀਬੀ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਸਨੂੰ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਇਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਘਰ ਕਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਪਾਠ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ ਸਿੱਖੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਇਤਨਾ ਪਰਬਲ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਸਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਕਿ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਵੇ।
ਜਦ ਇਸਦਾ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਆਇਆ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਸਾਡੀ ਬੇਟੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਣ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਜਦ ਉਹ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਆਏ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਅਤੇ ਸੱਸ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛੱਕ ਲਿਆ ਹੈ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪਾਈਆਂ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਦਾਰੂ ਮੀਟ ਦਾ ਸੇਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਦੇਖ ਬੀਬੀ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਗਿਆਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਵਾਲਾ ਨਾਟਕ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਇਹ ਸਿੱਖੀ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖੀ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਹ ਬੀਬੀ ਆਪਣੇ ਨੇਮ ਅਨੁਸਾਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠਦੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਅਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਂਦੀ। ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਂਦਿਆਂ ਇਸਨੂੰ ਚੁਪਹਿਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਚੁਪਹਿਰੇ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਸਤੇ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਨੋਕ ਝੋਕ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਮਾਰੀ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਕੇ ਬੈਠੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸ ਬੀਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੇਮ ਨਾ ਛੱਡਿਆ। ਇਕ ਦਿਨ ਜਦ ਇਹ ਬੀਬੀ ਚੁਪਹਿਰਾ ਕੱਟਣ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਇਸਦੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕੁਝ ਦੋਸਤ ਆਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਓ ਭਗਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਬੀਬੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿਸਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਲੇਸ਼ ਪੈਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੀ ਸੀ। I ਗੱਲ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਵੱਧ ਗਈ ਕਿ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਜਿਸਤੇ ਇਹ ਬੀਬੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਧੰਨ ਧੰਨ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ-2 ਅਜਿਹਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਓ ਕਿ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਜੇਕਰ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਬਕ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰ ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਗੁਟਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਚੜ੍ਹਾ ਆਉਣੇ ਹਨ। ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਇਹ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀਂ।
ਜਦ ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਇਸ਼ਨਾਨ ਪਾਣੀ ਕਰਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੇਰਾ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਣਾ ਬੰਦ। ਜਿਸਤੇ ਇਸ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁੱਖ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਬੀਬੀ ਮੌਕਾ ਦੇਖਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਉਥੇ ਜਾਕੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨਾ ਵਿੱਚ ਸਬਕ ਮਿਲੇ। ਅਰਦਾਸ ਅਜਿਹੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦੇ ਪਤੀ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਇਹ ਬੀਬੀ ਰੌਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕੀਤੀ ਅਰਦਾਸ ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿ ਇਹ ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮੰਗ ਬੈਠੀ ਹਾਂ। ਜਿਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਬੀਬੀ ਵੱਲੋਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਅਜਿਹੀ ਮੰਗ ਲਈ ਪਛਚਾਤਾਪ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬੀਬੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਾਠ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਇਆ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ।
ਘਰ ਆਕੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਇਆ ਕਰ ਅਤੇ ਚੌਪਿਹਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵੀ ਨਿਭਾਇਆ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦਾ ਬਦਲਿਆ ਰੂਪ ਦੇਖਕੇ ਬੀਬੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਕਦਮ ਇਤਨਾ ਬਦਲਾਅ ਕਿਵੇਂ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦ ਮੈਂ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਮਦੂਤ ਲੈ ਗਏ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਟਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੀਣ ਨੂੰ। ਇਕ ਦਮ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਜਮਦੂਤਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਆਵਾਜ਼ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਆਕਾਰ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਾਪਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਖੰਡਾ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਜਦ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਅਤੇ ਉਸ ਬੀਬੀ ਪਾਸੋਂ ਮੁਆਫੀਆਂ ਮੰਗਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਹੋ ਗਈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੋਨੋਂ ਜੀਅ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਚੌਪਹਿਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ ਸੰਗਤ ਜੀ 🙏
Harmanpreet Singh 🙏
ਮੈਲੇ ਕੁਚੈਲੇ ਲੀੜੇ, ਗਰਮੀ ਚ, ਜੈਕਟ ਪਾਈ, ਸਿਰ, ,’ਤੇ ਉਨ ਦੀ ਟੋਪੀ, ਮੈਂ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋ ਵਾਪਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਘੁੰਮਦੀ ਘੁੰਮਾਉਦੀ ਬੁਜਰਗ ਅਵਸਥਾ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਤੇ ਪਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਪੂਰੀ ਗਰਮੀ ਚ, ਇਹ ਚੀਜਾ ਪਹਿਨੀਆਂ ਹੋਈਆ ਸਨ, ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਤੌਖਲੇ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ, ਵੇਖ ਕਿ ਇੰੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸੌਖਾ ਬੰਦਾ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਬੰਨੀ ਉਪਰ ਬੈਠਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਚ, ਅਭੇਦ ਹੈ, ਪਰ ਲਿਬਾਸ ਦੱਸਦਾ ਸੀ, ਕਿ ਉਹ ਭਿਖਾਰੀ, ਜਾਂ, ਮੰਗਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਹਲਕ ਚੋ ਥੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਤਰ ਰਹੀ, ਮੈਂ ਦੂਰ ਟਿਕ ਟਿਕੀ ਲਾ ਕਿ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਿ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਮਾਂ ਘਟਾਓ, ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾ ਨੇ ਹਰਕਤ ਕੀਤੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਟੰਗੇ ਝੋਲੇ ਚੋ ਇਕ ਲੁਫਾਫਾ ਕੱਢਿਆ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕੁੱਝ ਖਾਣ ਲੱਗਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਕੱਪੜਾ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਗੋਲ ਲੁਪੇਟਿਆ ਸੀ, ਬਹੁਤਾ ਸਾਫ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ! ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੱਪੜਾ ਕੱਢਿਆ, ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ ਸੀ, ਉਸ ਚੋ ਉਸਨੇ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਕੱਢਿਆ, ‘ਤੇ ਮਸਤਕ ਨੂੰ ਸ਼ਪਰਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਇਹ ਕਿਰਿਆ ਉਸਨੇ ਚਾਰ ਵਾਰ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਖੋਲਿਆ, ਫਿਰ ਸਿਜਦਾ ਕੀਤਾ, ‘ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਨੇ ਤੋਂ ਪੜਨਾ ਆਰੰਭ ਹੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਸਬੱਬ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪਈ, ਮੇਰੇ ਮਨ ਚ ਵੀ ਉਛਾਲ ਆ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਇਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲਵਾ, ਤਾਂ ਤੁਰੰਤ ਮੈਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਤੁਸੀਂ ਪੱੜ ਲੈਦੇ ਜੇ, ਜਵਾਬ ਜੀ ਪੜ ਲੈਂਦਾ, ਕਿਉਂ ਪੱੜਦੇ ਜੇ, ਮੈਂ ਕਾਰਨ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਕਹਿੰਦਾ ਪਾਠ ਪੱੜਕੇ ਢੱਲਦੇ ਮੰਨ ਨੂੰ ਹੋੜਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ, ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਸੁਖਮਣੀ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਸੀ, ਭਾਸ਼ਾ ਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਬੋਲ ਸੁਣ ਕਿ ਸਰੀਰ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸਵਾਲ ਤਾ ਬਹੁਤ ਸਨ ਮਨ ਚ, ਪਰ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਹੈਠਾ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਤਰ ਰਹੇ, ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਸਵਾਲਾਂ ਤੇ ਸਵਾਲੀਆ ਚਿੰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਸਦੀ ਇਹਨੇ ਬੋਲਾਂ ਨੇ ਹੀ ਮੰੰਨ ਅੰਦਰ ਸੁਕੇ ਸੱੜੇ ਮਾਰੂਥਲ, ਤੇ ਚੋਖੀ ਬਰਸਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਇੰਝ ਭਾਪਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਾ ਭਿਖਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅਸਚਰਜ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕਿ ਸਿਰ ਨਵਾਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅੱਗਿਓ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕਿ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਚ, ਮਗਨ ਹੋ ਗਿਆ ‘ਤੇ ਮੈਂ ਪੈਰ ਘੜੀਸਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਚੱਲਾ ਗਿਆ,
ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਭਿਖਾਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਸੱਚੇ ਦਰ ਦਾ, ਬਸ ਇਕੋ ਗੱਲ ਮਨ ਚੋ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਧੰਨ ਨਿਰੰਕਾਰ,
ਮੌਕੇ ਤੇ ਜੋ ਵੇਖਿਆ ਸੋ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ, ਤਸਵੀਰ ਨਾਲ ਨੱਥੀ ਹੈ,,,,🙏 🙏🙏
ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵਾਲ ਤੌ ਕਾਪੀ 🌷🙏🌷🙏
Harmanpreet Singh
ਸਵਰਗ ਵੀ ਤੇਰਾ ਨਰਕ ਵੀ ਤੇਰਾ…..
ਦੋਹਾਂ ਵਿਚਲਾ ਫਰਕ ਵੀ ਤੇਰਾ..
ਤੂੰ ਹੀ ਡੋਬੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਰੇ …..
ਲਾਦੇ ਪਾਰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ…..
ਬਖਸ਼ਣ ਹਾਰਿਆ ਮੇਹਰ ਕਰੀ…
ਇਸ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੇ ਤੇ…..
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਸਭ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਿਉ….
ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ
ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ
ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ.
ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਅਨਾਥ ਹੋ ਗਏ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਛੱਡ ਗਏ
ਨਾਨੀ ਨੇ ਪਾਲਿਆ
ਅੱਜ ਲੱਖਾ ਸੰਗਤਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ
ਦੇ ਦਰ ਸ਼੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦੀਆਂ ਹਨ।
धनासरी महला ५ ॥ तुम दाते ठाकुर प्रतिपालक नाइक खसम हमारे ॥ निमख निमख तुम ही प्रतिपालहु हम बारिक तुमरे धारे ॥१॥ जिहवा एक कवन गुन कहीऐ ॥ बेसुमार बेअंत सुआमी तेरो अंतु न किन ही लहीऐ ॥१॥ रहाउ ॥ कोटि पराध हमारे खंडहु अनिक बिधी समझावहु ॥ हम अगिआन अलप मति थोरी तुम आपन बिरदु रखावहु ॥२॥ तुमरी सरणि तुमारी आसा तुम ही सजन सुहेले ॥ राखहु राखनहार दइआला नानक घर के गोले ॥३॥१२॥
हे प्रभु! तू सब दातें (बख्शीश) देने वाला है, तू मालिक हैं, तू सब को पालने वाला है, तू हमारा आगू हैं (जीवन-मार्गदर्शन करने वाला है) तू हमारा खसम है । हे प्रभु! तू ही एक एक पल हमारी पालना करता है, हम (तेरे) बच्चे तेरे सहारे (जीवित) हैं।१। हे अनगिनत गुणों के मालिक! हे बेअंत मालिक प्रभु! किसी भी तरफ से तेरे गुणों का अंत नहीं खोजा जा सका। (मनुष्य की) एक जिव्हा से तेरा कौन कौन सा गुण बयान किया जाये।१।रहाउ। हे प्रभु! तू हमारे करोड़ों अपराध नाश करता है, तू हमें अनेक प्रकार से (जीवन जुगत) समझाता है। हम जीव आत्मिक जीवन की सूझ से परे हैं, हमारी अक्ल थोड़ी है बेकार है। (फिर भी) तूं अपना मूढ़-कदीमा वाला स्वभाव कायम रखता है ॥२॥ हे नानक! (कह–) हे प्रभू! हम तेरे ही आसरे-सहारे से हैं, हमें तेरी ही (सहायता की) आस है, तू ही हमारा सज्जन है, तू ही हमें सुख देने वाला है। हे दयावान! हे सबकी रक्षा करने के समर्थ! हमारी रक्षा कर, हम तेरे घर के गुलाम हैं।3।12।
ਅੰਗ : 673
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਤੁਮ ਦਾਤੇ ਠਾਕੁਰ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਕ ਨਾਇਕ ਖਸਮ ਹਮਾਰੇ ॥ ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਤੁਮ ਹੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਹੁ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੁਮਰੇ ਧਾਰੇ ॥੧॥ ਜਿਹਵਾ ਏਕ ਕਵਨ ਗੁਨ ਕਹੀਐ ॥ ਬੇਸੁਮਾਰ ਬੇਅੰਤ ਸੁਆਮੀ ਤੇਰੋ ਅੰਤੁ ਨ ਕਿਨ ਹੀ ਲਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਕੋਟਿ ਪਰਾਧ ਹਮਾਰੇ ਖੰਡਹੁ ਅਨਿਕ ਬਿਧੀ ਸਮਝਾਵਹੁ ॥ ਹਮ ਅਗਿਆਨ ਅਲਪ ਮਤਿ ਥੋਰੀ ਤੁਮ ਆਪਨ ਬਿਰਦੁ ਰਖਾਵਹੁ ॥੨॥ ਤੁਮਰੀ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ਆਸਾ ਤੁਮ ਹੀ ਸਜਨ ਸੁਹੇਲੇ ॥ ਰਾਖਹੁ ਰਾਖਨਹਾਰ ਦਇਆਲਾ ਨਾਨਕ ਘਰ ਕੇ ਗੋਲੇ ॥੩॥੧੨॥
ਅਰਥ: ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ ਸਭ ਦਾਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਆਗੂ ਹੈਂ (ਜੀਵਨ-ਅਗਵਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ), ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਖਸਮ ਹੈਂ। ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ ਹੀ ਇਕ ਇਕ ਛਿਨ ਸਾਡੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਅਸੀਂ (ਤੇਰੇ) ਬੱਚੇ ਤੇਰੇ ਆਸਰੇ (ਜੀਊਂਦੇ) ਹਾਂ।੧। ਹੇ ਅਣਗਿਣਤ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ! ਹੇ ਬੇਅੰਤ ਮਾਲਕ-ਪ੍ਰਭੂ! ਕਿਸੇ ਭੀ ਪਾਸੋਂ ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਿਆ। (ਮਨੁੱਖ ਦੀ) ਇਕ ਜੀਭ ਨਾਲ ਤੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਕੇਹੜਾ ਗੁਣ ਦੱਸਿਆ ਜਾਏ?।੧।ਰਹਾਉ। ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਕ੍ਰੋੜਾਂ ਅਪਰਾਧ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ (ਜੀਵਨ-ਜੁਗਤਿ) ਸਮਝਾਂਦਾ ਹੈਂ। ਅਸੀਂ ਜੀਵ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੀ ਅਕਲ ਥੋੜੀ ਹੈ ਹੋਛੀ ਹੈ। (ਫਿਰ ਭੀ) ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਮੁੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਵਾਲਾ ਸੁਭਾਉ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈਂ ॥੨॥ ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-) ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਅਸੀ ਤੇਰੇ ਹੀ ਆਸਰੇ-ਪਰਨੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੀ ਹੀ (ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ) ਆਸ ਹੈ, ਤੂੰ ਹੀ ਸਾਡਾ ਸੱਜਣ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਸੁਖ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਦਇਆਵਾਨ! ਹੇ ਸਭ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ-ਜੋਗੇ! ਸਾਡੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰ, ਅਸੀ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਗ਼ੁਲਾਮ ਹਾਂ।੩।੧੨।
सलोक ॥ संत उधरण दइआलं आसरं गोपाल कीरतनह ॥ निरमलं संत संगेण ओट नानक परमेसुरह ॥१॥ चंदन चंदु न सरद रुति मूलि न मिटई घांम ॥ सीतलु थीवै नानका जपंदड़ो हरि नामु ॥२॥ पउड़ी ॥ चरन कमल की ओट उधरे सगल जन ॥ सुणि परतापु गोविंद निरभउ भए मन ॥ तोटि न आवै मूलि संचिआ नामु धन ॥ संत जना सिउ संगु पाईऐ वडै पुन ॥ आठ पहर हरि धिआइ हरि जसु नित सुन ॥१७॥
अर्थ: जो संत जन गोपाल प्रभू के कीर्तन को अपने जीवन का सहारा बना लेते हैं, दयाल प्रभू उन संतों को (माया की तपस से) बचा लेता है, उन संतों की संगति करने से पवित्र हो जाते हैं। हे नानक! (तू भी ऐसे गुरमुखों की संगति में रह के) परमेश्वर का पल्ला पकड़।1। चाहे चंदन (का लेप किया) हो चाहे चंद्रमा (की चाँदनी) हो, और चाहे ठंडी ऋतु हो – इनसे मन की तपस बिल्कुल भी समाप्त नहीं हो सकती। हे नानक! प्रभू का नाम सिमरने से ही मनुष्य (का मन) शांत होता है।2। प्रभू के सुंदर चरणों का आसरा ले के सारे जीव (दुनिया की तपस से) बच जाते हैं। गोबिंद की महिमा सुन के (बँदगी वालों के) मन निडर हो जाते हैं। वे प्रभू का नाम-धन इकट्ठा करते हैं और उस धन में कभी घाटा नहीं पड़ता। ऐसे गुरमुखों की संगति बड़े भाग्यों से मिलती है, ये संत जन आठों पहर प्रभू को सिमरते हैं और सदा प्रभू का यश सुनते हैं।17।
ਅੰਗ : 709
ਸਲੋਕ ॥ ਸੰਤ ਉਧਰਣ ਦਇਆਲੰ ਆਸਰੰ ਗੋਪਾਲ ਕੀਰਤਨਹ ॥ ਨਿਰਮਲੰ ਸੰਤ ਸੰਗੇਣ ਓਟ ਨਾਨਕ ਪਰਮੇਸੁਰਹ ॥੧॥ ਚੰਦਨ ਚੰਦੁ ਨ ਸਰਦ ਰੁਤਿ ਮੂਲਿ ਨ ਮਿਟਈ ਘਾਂਮ ॥ ਸੀਤਲੁ ਥੀਵੈ ਨਾਨਕਾ ਜਪੰਦੜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ॥੨॥ ਪਉੜੀ ॥ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਓਟ ਉਧਰੇ ਸਗਲ ਜਨ ॥ ਸੁਣਿ ਪਰਤਾਪੁ ਗੋਵਿੰਦ ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਮਨ ॥ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਮੂਲਿ ਸੰਚਿਆ ਨਾਮੁ ਧਨ ॥ ਸੰਤ ਜਨਾ ਸਿਉ ਸੰਗੁ ਪਾਈਐ ਵਡੈ ਪੁਨ ॥ ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ਹਰਿ ਜਸੁ ਨਿਤ ਸੁਨ ॥੧੭॥
ਅਰਥ: ਸਲੋਕ ॥ ਜੋ ਸੰਤ ਜਨ ਗੋਪਾਲ-ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਕੀਰਤਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਦਿਆਲ ਪ੍ਰਭੂ ਉਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ (ਮਾਇਆ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਤੋਂ) ਬਚਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਕੀਤਿਆਂ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਹੈ । ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਤੂੰ ਭੀ ਅਜੇਹੇ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ) ਪਰਮੇਸਰ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ ।੧। ਭਾਵੇਂ ਚੰਦਨ (ਦਾ ਲੇਪ ਕੀਤਾ) ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਚੰਦ੍ਰਮਾ (ਦੀ ਚਾਨਣੀ) ਹੋਵੇ, ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਠੰਢੀ ਰੁੱਤ ਹੋਵੇ—ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਮਨ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਉੱਕਾ ਹੀ ਮਿਟ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ । ਹੇ ਨਾਨਕ! ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆਂ ਹੀ ਮਨੁੱਖ (ਦਾ ਮਨ) ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।੨। ਪਉੜੀ ॥ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲੈ ਕੇ ਸਾਰੇ ਜੀਵ (ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਤੋਂ) ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਗੋਬਿੰਦ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਸੁਣ ਕੇ (ਬੰਦਗੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ) ਮਨ ਨਿਡਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ-ਧਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਸ ਧਨ ਵਿਚ ਕਦੇ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ । ਅਜੇਹੇ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਬੜੇ ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੰਤ ਜਨ ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਜਸ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ।੧੭।
सलोक ॥ संत उधरण दइआलं आसरं गोपाल कीरतनह ॥ निरमलं संत संगेण ओट नानक परमेसुरह ॥१॥ चंदन चंदु न सरद रुति मूलि न मिटई घांम ॥ सीतलु थीवै नानका जपंदड़ो हरि नामु ॥२॥ पउड़ी ॥ चरन कमल की ओट उधरे सगल जन ॥ सुणि परतापु गोविंद निरभउ भए मन ॥ तोटि न आवै मूलि संचिआ नामु धन ॥ संत जना सिउ संगु पाईऐ वडै पुन ॥ आठ पहर हरि धिआइ हरि जसु नित सुन ॥१७॥
अर्थ: जो संत जन गोपाल प्रभू के कीर्तन को अपने जीवन का सहारा बना लेते हैं, दयाल प्रभू उन संतों को (माया की तपस से) बचा लेता है, उन संतों की संगति करने से पवित्र हो जाते हैं। हे नानक! (तू भी ऐसे गुरमुखों की संगति में रह के) परमेश्वर का पल्ला पकड़।1। चाहे चंदन (का लेप किया) हो चाहे चंद्रमा (की चाँदनी) हो, और चाहे ठंडी ऋतु हो – इनसे मन की तपस बिल्कुल भी समाप्त नहीं हो सकती। हे नानक! प्रभू का नाम सिमरने से ही मनुष्य (का मन) शांत होता है।2। प्रभू के सुंदर चरणों का आसरा ले के सारे जीव (दुनिया की तपस से) बच जाते हैं। गोबिंद की महिमा सुन के (बँदगी वालों के) मन निडर हो जाते हैं। वे प्रभू का नाम-धन इकट्ठा करते हैं और उस धन में कभी घाटा नहीं पड़ता। ऐसे गुरमुखों की संगति बड़े भाग्यों से मिलती है, ये संत जन आठों पहर प्रभू को सिमरते हैं और सदा प्रभू का यश सुनते हैं।17।
